Zaproponowane przez Alberta Einsteina wyja艣nienie zjawiska i jego opis matematyczny oparte jest na za艂o偶eniu, 偶e energia wi膮zki 艣wiat艂a poch艂aniana jest w postaci porcji (kwant贸w) r贸wnych \displaystyle h\nu h\nu , gdzie h jest sta艂膮 Plancka, a \displaystyle \nu \nu oznacza cz臋stotliwo艣膰 fali.Kwant promieniowania poch艂aniany jest przy tym w ca艂o艣ci.Einstein za艂o偶y艂 dalej, 偶e usuni臋cie elektronu z powierzchni metalu (substancji) wymaga pewnej pracy zwanej prac膮 wyj艣cia, kt贸ra jest wielko艣ci膮 charakteryzuj膮c膮 dan膮 substancj臋 (sta艂膮 materia艂ow膮).Pozosta艂a energia unoszona jest przez emitowany elektron.Z tych rozwa偶a艅 wynika wz贸r: \displaystyle h\nu =W+E_k \displaystyle h\nu =W+E_k gdzie: h ? sta艂a Plancka; ? ? cz臋stotliwo艣膰 padaj膮cego fotonu; W ? praca wyj艣cia; Ek ? maksymalna energia kinetyczna emitowanych elektron贸w. Hipoteza kwant贸w wyja艣nia, dlaczego energia fotoelektron贸w jest zale偶na od cz臋sto艣ci 艣wiat艂a, oraz 偶e poni偶ej pewnej cz臋stotliwo艣ci 艣wiat艂a zjawisko fotoelektryczne nie zachodzi.Einstein opublikowa艂 swoj膮 prac臋, w kt贸rej wyja艣ni艂 zjawisko fotoelektryczne, w Annalen der Physik w 1905 r. Otrzymane r贸wnanie zosta艂o potwierdzone do艣wiadczalnie przez Millikana.Millikan by艂 zagorza艂ym przeciwnikiem koncepcji Einsteina i przez 10 lat eksperymentowa艂 pr贸buj膮c j膮 obali膰.
Paradoksalnie, jego do艣wiadczenia sta艂y si臋 koronnym dowodem s艂uszno艣ci kwantowej natury 艣wiat艂a.Co wi臋cej, precyzyjne pomiary Millikana umo偶liwi艂y bardzo dok艂adne wyznaczenie sta艂ej Plancka.
R贸wnanie opisuj膮ce zale偶no艣ci energetyczne w fotoefekcie nazywane bywa r贸wnaniem Millikana-Einsteina. W 1921 roku Einstein uzyska艂 Nagrod臋 Nobla, za specjalne osi膮gni臋cia w dziedzinie fizyki, w szczeg贸lno艣ci za wyja艣nienie efektu fotoelektrycznego (teoria wzgl臋dno艣ci nie by艂a wtedy jeszcze wystarczaj膮co poparta obserwacjami). Idea kwantu energii zosta艂a zapo偶yczona przez Einsteina z prac Plancka dotycz膮cych wyja艣nienia zjawiska promieniowania cia艂a doskonale czarnego.殴r贸d艂o: https://pl.wikipedia.org/wiki/Efekt_fotoelektryczny#Obja.C5.9Bnienie_zjawiskaEnergetyka s艂oneczna w Polsce
Energetyka s艂oneczna w Polsce ? sektor energetyki odnawialnej.Nale偶膮 do niej: energetyka cieplna przekszta艂caj膮ca energi臋 s艂oneczn膮 na ciep艂o i elektroenergetyka ? produkuj膮ca energi臋 elektryczn膮. Na koniec 2012 roku 艂膮cznie zainstalowanych i u偶ytkowanych by艂o oko艂o 1,2 mln m2 kolektor贸w s艂onecznych, co odpowiada 848 MW mocy cieplnej (wzrost o 19% w stosunku do 2011 roku).
Ca艂kowita zainstalowana moc kolektor贸w s艂onecznych stanowi drugie, po ciep艂owniach na biomas臋 藕r贸d艂o odnawialne wytwarzania ?zielonego ciep艂a? w Polsce.
W 2012 roku Polska zaj臋艂a drugie miejsce w sprzeda偶y instalacji s艂onecznych w艣r贸d kraj贸w europejskich (w 2011 ? czwarte miejsce)1. Ca艂kowita moc pod艂膮czonych do sieci elektrowni fotowoltaicznych w Polsce wynosi艂a na koniec 2012 roku oko艂o 1,290 MW2.Wed艂ug Instytutu Energetyki Odnawialnej, ca艂kowita moc ogniw fotowoltaicznych w Polsce we wrze艣niu 2014 roku wynosi艂a oko艂o 6,6 MWp3.Na koniec III kwarta艂u 2015 roku URE poda艂, 偶e moc zainstalowana ogniw PV w Polsce wynosi艂a 51,1 MWp4.殴r贸d艂o: https://pl.wikipedia.org/wiki/Energetyka_s%C5%82oneczna_w_Polsce
.